Statistics |
Total online: 1 Guests: 1 Users: 0 |
|
 | |  |
 |
Pitaruah Ayah
| 2011-04-12, 1:32 PM |
Oi nak kanduang sibirang tulang, buah hati limpo bakuruang, ubek jariah
palarai damam, sidingin tampa di kapalo, kaunduang-unduang kasarugo.
Kamari-mari molah duduak, ado rundiang ayah sampaikan. Kalau diliek
dipandangi nak, dicaliak umua nan tapakai, badan Ayah baransua tuo,
kini manjalang anam puluah. Hari patang matohari turun, awan di barat
merah sago, malam nan indak lamo lai. Nyampang tibo saruan Allah, aja
sampai capek paminto umua alah tibo dijangkauan. Tabuah digoa
tigo-tigo, badan baganjua baliak pulang katampek asa mulo, jadi suruik
ka tanah nan sabingkah. Badarun aia pamandian, ba lasia bunyi cabiak
kapan, dikocong dikabek limo, cukuik satanggi jo aia bungo. Bararak
tandu ka surau, tibo di surau dibujuakan, mairiang shalat ampek takbir.
Kini manuju ka pusaro, iyo ka pandam pakuburan. tagolek di liang lahat,
tanah sakapa bapakalang, mahereang mahadok ka kiblat, dibateh papan nan
sahalai. Badaro tanah panimbunan, tatagak mejan nan duo, manyalo
ciluang hitam, do'a dibaco panghabisan. Tujuah langkah mayik di kubua,
nak datang malaikaik tibo batanyo. Tapi jangankan tanyo ka tajawab,
usaho ndak hawa katabandiang, utang ka anak nan takana, kasiah tagaiang
alun sampai.
Jo kok basuo nan bak nantun nak, taradok pusako ka
bajawek ataupun warih ka di baia, usah diarok dari ayah. Sabab baalah
baitu, salamo dunia di tunggu, Ayah diseso parasaian, gilo diarak-arak
untuang. Tapi kaganti ameh bak di urang, pitih nan babilang, hanyo
pitaruah batinggakan, banamo pitaruah Ayah. Itulah tando kasiah sayang,
utang nan nyato pado anak, kini ayah lansaikan. Duduak mandakeklah
kamari, dangakan molah nak kanduang, simakkan bana nyato-nyato.
Satitiak usah lupokan, sabarih janlah hilang, ganggam arek, paciklah
taguah. Siang ambiak ka patungkek, kok malam jadikan suluah, pedoman
patang nan jo pagi, mapalanca jalan kasarugo.
Takalo maso
duhulunyo, awal mulonyo kalahia, bundo di dalam pasawangan sadang
dilamun-lamun ombak, angin badai, lauik manggilo, kilek patuih hujan
basabuang, kalam nan bukan alang-alang. Hua ya Allah, bagantuang indak
kamano ka manggapai. Dek lamo lambek badayuang, sapueh-pueh
panangguangan sampailah juo di kualo. Tali turun sauah dibuang, kapa
marapek di tapian, balabuah surang pasisianyo. Sawajah kapado urang
nantun nak, mandi darah sakujua badan, kakinyo malajang-lajang,
taganggam tangan nan duo, bunyi pakiak sapanuah kampuang cando pandeka
dapek lawan. Oo.. buyuang, kok ang nak tahu, itulah anak manusia nan
lahia ka bumi Allah nangko lahia sarato jo untuangnyo.
Adopun
tujuan jo mukasuiknyo, mangko jo darah samo tibo, sirah hati pakek
panganan lambang barani, lahia batin indak manaruah gamang-takuik.
Mangapa tangan suok kida mandongkak, manyipak-nyipak, itu ma'ana urang
bagak, medan galanggang nan nyo hadang cakak nan tidak kunjuang damai.
Pakiak bukan sumbarang pakiak, sorak kumando dilewakan, ibaraik badia
jo mariam, tando nagari dalam parang. Mako pado hakikatnyo nak, hiduik
adolah perjuangan dan satiok perjuangan bakandak manang. Kamanangan
janjang ka ustano manuju kurisi singasana. Sasungguahnyo manusia adolah
rajo, badaulat di muko bumi Allah bana nan manobatkan, 'INNI JA'ILU FIL
ARDHI KHALIFAH.
Untuak itu Ayah pasankan nak, usah manjadi rajo
kalah. Nan bajalan manakua-nakua. mangecek tatagun-tagun, hilang bangso
punah martabat. Manambah gantang patanakkan, manyamak dalam nagari.
Kalau Waang nak tau juo nak, iduik nangko indaklah lamo, dunia hanyo
sakijok mato. Caliaklah contoh jo ibaraik, maso laia di songsong abang,
mati di anta dek sumbayang. Antaro abang jo sumbayang, sinan kamat
dibacokan hinggo itulah jatah umua. Bakato Muhammad Iqbal, apolah kato
dek baliau: 'Umur bukan ukuran masa, hidup tidak takaran zaman, sehari
singa di rimba, seribu tahun bagi si domba.
Ma'ana manjadi singo
nak, bukan manggadang bakato dareh, marantak ba tangan basi, kandak
badannyo awak surang. Indak baitu doh nak, bukan itu filsafahnyo, tapi
bialah satahun jaguang, pagunokan maso nan pendek, bapacu marabuik muko
mambuek amal kabaikan. Baguno ka diri surang, tapakai di masyarakat,
manfaat salingkuang alam. Untuak apo panjang bajelo, hinggo batungkek
saluang api, kalau awak kiliran tangan, masak lacuik, makan parentah.
Kok kunun pulo, kuma bamiang manggata di dalam kampuang, cilako hiduik
tu namonyo. Salampih nan dari pado itu, umua bukan sabateh kubua,
hiduik bukan salacuik upiah. Tapi ado hiduik sasudah hiduik. Panjang
nan indak kaujuang nak. Itulah hiduik di akhirat, kamari tujuan
sabananyo. Takalo insan di alam roh, janji-lah sudah tapabuek,
batimbang muluik dengan Allah, makhluk jo Khalik nyo.
Kito
mamaciak tali kamba nak, usah kandua tagang salampih, dunia akhirat
satimbangan. Nyampang kok putuih kaduonyo sinan kahanyuik handam karam.
Kini di rintang angan-angan, isuak diseso panyasalan, di dunia rintang
jo ratok, di akhirat gilo jo gagau, kalamlah jalan ka sarugo. Mangana
sakah nan bak kian nak, Ayah bapasan, bawasiat, rantangkan banang ka
langik, hubuangkan diri jo Tuhan. Jalin kulindan ateh bumi, paharek
buhua jo manusia. HABLUM MINALLAH WA HABLUM MINANNAS .. Itulah
cancangan duo sagarajai, kapa nan duo salabuahan, samo dek awak
kaduonyo.
Manolah nak kanduang janyo Ayah, ijanlah bosan
mandangakan, mangecek indak ka lamo, taga dek seso manyimpannyo. Jikok
anak taruih mamandang, simak jo daliah mato batin. Adopun tubuah
manusia tabangun dari tigo ranggo. Partamo, ranggo diateh, kaduo ranggo
di tangah, katigo ranggo di bawah.
Nan dimukasuik jo ranggo
ateh, iolah ruang di kapalo, bakandak isi pangatahuan, ibaraik dinamo
masin kapa, ulu tanago baliang-baliang, pambalah aia di lauik-tan.
Tasabuik ranggo di tangah, yaitu dado rumpun hati, sangka iman lubuak
agamo, ikolah pedoman juru mudi, kaganti kompas di nan kodoh. Jan
sampai sasek palayaran, hilang tujuan tanah tapi. Salorong ranggo di
bawah nak, paruik nan mintak dikanyangkan, umpamo barka tampek barang.
Tansano muatan kosong alamaik oleang jalan kapa, dihampeh ombak jo
galombang, manantang karam tak batumpang. Atau kalaulah buliah Ayah
misalkan kapado alam Minangkabau tadiri dari tigo luhak, Partamo, luhak
nan tuo,
Lambang kuciang warnanyo kuniang. Kuciang itu binatang
lihai, tinggi pangaruah, berwibawa. Kuniang tando kamanangan.
Tujuannyo, urang cadiak adi kuaso, sumber ilmu pangatahuan, Sains
Tekhnologi, kato rang kini. Kaduo, luhak nan tangah. Simbol sirah
harimau campo, barani karano bana, hukumpun indak makan bandiang banamo
parentah syarak. Calak alah tajam pun ado, tingga dek bawa
manyampaikan. Adaik alah syarak pun ado, tingga dek awak mamakaikan,
moral, spiritual, istilah baru. Nan katigo, luhak nan bungsu. Corak
hitam lambangnyo kambiang, rila jo saba bausaho, rumpuik nan indak
pantang daun, dek padi mangko manjadi, dek ameh mangkonyo kamek.
Mangecek iyo jo pitih, bajalan tantu jo kain, karajo tantu jo nasi,
ekonomi teknologi baso canggihnyo.
Itulah tadi sahalai pilin
tigo, tungku tigo sajarangan. Kok waang nak samparono nak, manjadi
urang baharago. Sajundun jasmani jo rohani, dunia dapek akhirat buliah.
Mako sarek-kan kapalo jo pangatahuan, panuahkan dado jo ugamo, gasaklah
paruik jo harato. Di ateh tungku nan tigo, sinan tajarang kahidupan,
masak hakikat manusia insan nan kamil sabatangko. Tapi usah senjang,
barek subalah nak, rumik naraco manimbangnyo. Kok cadiak sajo
dibanggakan, hiduik bansaik tangan di bawah, tagigik lidah bapituah.
Ameh hurai nan Ang sambuakan Yuang, loyanglah juo kecek urang.
Tapek
bak bunyi buah pantun, kok rintiak bana kalodeta, lakek talilik di
kapalo, kok cadiak bana walau suko, kecek taimpik di nan kayo. Baitupun
awak binguang, maraso cadiak, kecek indak bakarunciangan. Disangko
pitih pasak lidah, sombong takabua muaronyo. Gekang-bagekang siliah
larek, indak tau tampuak lah layua, lonjak-balonjak labu anyuik, isi
kosong, ampo di dalam mahajan tuah tanamokan. Di baliak nan dari pado
itu nak, kok di ateh isilah panuah, cadiak alah pandai pun iyo, nan di
bawah muatan sarek, peti-an sambuah, bando malimpah. Tapi pasak
ditangahnyo lungga, iman goyang, agamo tipih, hilang pidoman kapa basi.
Andaknyo, kok kayo suko dermawan, ringan tangan manolong urang, rajin
bazakaik, basidakah. Kok tumbuah awak urang cadiak, kusuik sato-lah
manyalasaikan, karuah baringan mampajaniah. Maha cacek murah nasihat.
Sinan nagari mako aman.
Mako dari itu nak, satiok kakok ka
diawai, rundiang sapatah ka disabuik. Bulek lah bana kato hati, sasuai
dalam kiro-kiro, naiak-kan dulu ka darek, caliak timbangan hukum
syarak, lai kok dalam ridha Allah. Itulah naraco nan satimbangan nak
sarato bungkah nan piawai, indak mangicuah salamonyo.
Anak
kanduang balahan nyao, jarek samato Ayah-Bundo putuih tak jo-aa ka
diuleh, sapihak ka badan diri Ayah, urang nan bukan cadiak pandai, ilmu
kurang sikola tangguang, mangaji tak sampai katam, rumik lah Ayah
bacurito nak. Indak mungkin si bisu ka banyanyi, mustahil si lumpuah ka
manari, baa rang buto ka mambimbiang. Hanyo dek sungguah rajin manyimak
dari alam dapek baguru di sinan tibo pangajian. Mari kito cari
rasionyo. Dibalun saleba kuku, dikambang saleba alam, alam takambang
jadi guru, bumi jo langik ado di dalam.
Kini nak Ayah curai Ayah
papakan, tuah cilako nan talukih, dicaliak jo mato batin, diambiak ka
ujuik paham sinan tasaiah ma'ananyo. Ado ampek suruhan, ampek tagah
nak. Nan partamo iduiklah bak rumpun aua, usah dicontoh bak tibarau.
Nan kaduo, tiru baringin tangah padang, jauahkan sifaik bak kiambang.
Nan katigo, simaklah anau dalam rimbo, pantangkan jadi bio-bio. Dan nan
kaampek, jadilah sarupo paku, ijan saroman jo binalu.
Baa
kakanyo rumpun aua, ataupun talang buluah bambu, nyampang tumbuah
ditapi lereang tanah suko, tabiang mamuji. Kok indak lah urek nan
mangungkuang taban bandaro sadionyo. Bukik pun indak taseso, lurah di
bawah talinduangan, gagang manjelo dapek junjuang, maso rabuang carian
urang, kok gadang banyak manfaat, lah tuo paguno juo. Baitu sifat ka
dipakai nak. Dimapun bumi dipijak, bilo di kampuang atau di rantau
mambao rahmat ka rang banyak. Pandai-pandai jo masyarakat, tau-tau
manenggang raso usah pamaha takuik rugi. Kok mangecek ma-agak-agak,
pikiakan tiok ka bakato, tapi usah katokan nan tapikia. Sabab luko di
pisau tampak darah, nak duo tigo taweh panawa, sanang nan indak tampak
bakeh, tapi luko di lidah sulik ubeknyo mandanyuik ka ubun-ubun,
manggaga ka rantai hati. Di lua mungkin tak bakasan, di dalam manaruah
kasam. Nan bak kain dimakan nyangek, lipek patahnyo tak barubah,
dikambang nyanyai tiok ragi. Bak kato-kato rang tuo kok kaki tataruang
inai badahannyo, muluik jan kecek taloncek ameh tantangannyo.
Salain
nan dari pado itu, satinggi-satinggi batang batuang, pucuaknyo runduak
ka bawah, manyilau bumi tampek tumbuah, guno nan indak talupokan,
sambia babisiak bakeh rabuang kok sampai kalian gadang isuak usah
lupokan jaso tanah, tau mambaleh budi baiak. Lamahnyo pulo kadikatokan,
maliuak di puta angin, manggerai dipupuik ribuik. Bak cando-cando ka
tumbang, jangan ka patah ratak tido. Tapi tibo tapaso inyo kareh bisa
malantiang ka udaro indak siapo ka manahan. Satiok rueh basambilu, tiok
buku bamatan pulo langkok jo duri jo miangnyo, namun tabungkuih dalam
kalupak, dari lua tak nampak rupo. Aratinyo, samantang awak diateh,
usah man-den palapiak dado, kujua takabua tu namonyo. Balarang bana jo
ugamo nak, tacacek sapanjang adaik. Urang iduik banyak batuah, urang
mati banyak kiramaik. Lauik sati rantau babego taluaknyo baranjau pulo.
Ikhlas-ikhlas
kalau manolong, suko-suko kalau baragiah mahamun sakali jangan.
Sabaliaknyo, usah palupokan jaso urang, walau sahaluih bijo bayam,
gadang faedah manfaatnyo, pamaaf saba jo rilah habiskan dandam kasumat.
Bia urang baniat buruak awak babudi baiak juo. Pakaikan bana tu nak
kanduang, usah dicayah dilengahkan, itu tantang buluah jo bambu.
Baalah
pulo jo tibarau. Cubo Ang danga Ang simakkan nak dapek paham
hakimahnyo. Iduik tibarau barumpun-rumpun, batangnyo barueh-rueh,
badaun panjang bakalupak. Kalau dipandang dari jauah, saroman bana
bantuak tabu. Tapi di mamah hamba aia raso amba indak batantu,
pangicuah gadang kironyo. Taro ketek sabantuak jaguang, disilau indak
babuah, bungo sahalai tak manaruah. Kalau-inyo tumbuah di lereang atau
di tanah katinggian sinan tabukak rasionyo. Barambuih angin ka mudiak,
tibarau madok ka mudiak, kok bakisa arah ka ilia inyo baputa kian pulo.
Nyampang ditumpu dari ateh, lah sato maangguak-angguak urang diam inyo
marumuak. Kian iyo, kamari iyo, lawan jo kawan samo iyo. Pendeknyo
sagalo iyo, indak ado nan indak iyo, indak bapendirian. Aa lai
kasudahannyo jadi antimun bungkuak, masuak karanjang ndak baetong, kok
pai indak manukuak, pulang indak maluahi, arago bara diri awak.
Di
dalam bahaso nasional tapeklah kok dikatokan bahwa inilah lambang
kepalsuan, penuh kepura-puraan tanpa motivasi dan munafik sulit
dipercaya. Awak ko musti jujur Nak, kok indak katokan indak kok lai
tunjuakkan lai, takah-takah sipuluik alun ditanak lah badarai, manipu
diri sendiri. Lagak bak cando urang kayo, mangecek pantang di bawah,
baa geneang baa lah mantiak perak basapuah dijarinyo, sarawa bagantiak
juo. Padohal baju basalang balagakkan yuang, tiok kalapau tiok utang
cah bon, cah pinjaman, sakali indak babayia, ditunggu urang diariaknyo.
Anak cacak tabang ka benteang, tibo di benteang makan padi, awak rancak
putiah, celeang diresek saku tak barisi. Jauahkan bana nan bak nantun
nak. Hongeh kecek urang kampuang, bagunjiang urang suok kida.
Ado
pulo nan sok urang cadiak, manggaleh inyo nan santiang, ekspor impor
buah tutua-nyo, bursa efek caritonyo, mangecek di hp proyek jutaan
kantong kosong indak tau bana. Bisuak kawan disantuangnyo (heh?). Jo
ugamo inyo nan paham, nak musarab Mantiak Maani tafsir khazen Imam
Ghazali, kasurau tiok hari rayo. Jo politik tau daulu, sajak nan dari
orde baru, soal SBY-JK pembangunan sampai ke Irak ke Bosnia, ulu nuklir
tanago atom Amerika, Asean tamasuak juo (heh ?). Awak bagak co pareman
balai, sihia jo gayuang ilmu batin, kungfu, karate, silek tuo sadonyo
putuih dek baliau, di garegak lai basunguik nyo. Kok ota soal baguru
pulo, anjiangnyo paliang batuah, lupak gerai nan hitam kulik, dado
lapang jangkia tagantuang, pilang-pilang bapaneh pulo, sambilan bukik
kajarannyo, kakandiak kakijang lamo, lah tigo liang kanai saiang,
kabangkai sakali balun.
Aa kini caliaklah pulo kayu gadang,
baringin di tangah padang. Baurek cukam ka tanah, jauah taunjam ka
pitalo, panuahlah bumi di rumpunnyo. Dek gampo indak tabukek-kan, dek
badai alun ka ta-oleang, ko-non lah goyang maniak lalu. Taguah jo
pandirian, istiqamah dengan tauhid, beprinsip tegar dan kokoh. Kalau
yakin tumbuah dipaham, sajangka duduak tak bakisa, satampok tagak tak
bapayuang, walau baalah bujuak rayu, haram kuniang karano kunyik
pantang lamak ulah dek santan. Rugi jo pitih ndak ditimbang nak, jariah
payah pasa biaso, tapi jaan diago martabat urang. Lompek-salompek ambua
tibo indak baserap kato duo, tak iduik mati pun jadi.
Kayu
baringin bapucuak cewang ka langik, tinggi malepai awan biru, pedoman
musafir lalu. Daun rimbun buliah bataduah, bakeh balinduang kaujanan,
paneh kaganti payuang panji, ureknyo tampek baselo, batang nan gadang
kasandaran, dahan nan rampak ka bagantuang. Aratinyo panutan di
masyarakat, cadiak ka bakeh rang batanyo, kayo-ka tampek rang
batenggang, bagak tumpuan ka mangadu. Satitiak katonyo di lauiktan,
garak dibari jadi contoh, sifat ka suri jo tuladan, sumarak urang di
nagari. Perduli jo lingkungan, baitu ungkapan maso kini.
Sungguahpun
beringin tinggi manjulang, tapi tingginyo manaungi bukan maimpok nan
dibawah. Walau gadangnyo tabirumbun, gadang manenggang ka nan ketek,
urang nan indak takuik talendo. Itulah sifaik pamimpin nak, samantang
bapisau tajam indak sumbarang dirawikkan doh, jikok manembak baalamat
jaleh sasaran makan pelor. Tapi kalau daram ateh daram kabawah,
karusuak siku bamain, kamuko manggadang sipak, atau lah runciang juo
nan barawik, lah nyato lurah tak babatu, marasau sajo dari ateh,
bukanlah sifaik dek baringin nak. Ingeklah apo bilo kayu lah rabah, baa
bana lah kagadangnyo, batang lapuak daun karegek usah diarok ka
bapucuak, antah tindawan ka bungonyo. Tuah nan lamo ilang lalek, jo
loncek-loncek ka batonggok, urang mancibia bakuliliang, tangguang lah
doso salamoko. Pahamkan bana tu Nak kanduang, ubek makan pantangan
dikana jauahkan bala jo panyakik.
Nan kaji baringin tangah
padang, baa pulo nasib kiambang. Jikok kiambang ka dibaco itulah
samalang-malang untuang nak. Iduik nyo manyisiah-nyiah kok inggok
manapi-napi, katangah takuik dek galombang. Lai baurek indak cukam,
tajuntai kapalang turun. Walaupun tumbuah di aia tapi tarandam-randam
nyo tak basah, tarapuang-rapuang nyo tak anyuik. Biduak lalu awak
basibak, dek angin badan batundo, kok kunun riak mahampehkan. Kiambang
adolah simbol manusia rapuah, lamah darah bamental loyo. Sadangkan
iduik ko persaingan nak, parang ganeh medannyo sulik, tekad mambantu
nan partamo, mansiu nan kaduo. Ragu-ragu dalam basikap bimbang satiok
kaputusan, alamaik awak kasansaro, satokok lah kalah sabalun parang.
Urang panggamang mati jatuah nak, urang pandingin mati anyuik, takuik
jo bayang-bayang surang. Dek sabab karano itu, yakin-yakin jo
pandirian. Jaan bak payuang tagajai pasak, co alang-alang lamah
bingkai, sasiuik angin mandatang sasambua rinai manimpo awak lah kucuik
mati aka. Tapi naiakkan panji-panji Ang yuang, bangkikkan Nur
Muhammad kipehlah baro tungku batin. Sakali masuak ka galanggang,
pantangkan babaliak pulang. Patah sayok batungkek paruah, lagu nan usah
tabangkalai, cilako ayam disabuangan.
Jikok sapancuang alun
putuih kalau salangkah indak sampai, kini gagal isuak ulangi baliak.
Dibaliak-baliak ba-mamanggang baru nyo masak lua dalam, diulang-ulang
bak manyapuah sinan tatampak mangileknyo, sabab kegagalan adalah sukses
yang tertunda baitu kecek cadiak pandai.
Simaklah pulo anau jo
rimbo nak, tumbuah tak rago urang tanam barabuik sigae nak mamanjek
indak ado nan tabuang. Batangnyo manganduang sagu, makanan urang sa
nagari jo kudo malamakkan, ruyuang diambiak ka pincuran, kok dikabuang
dibalah-balah, elok ka kasau jo balabeh kalantai rancak juo, ka paga
nan rancak bana. Daun nan jadi atok nan pucuak ka daun rokok lidih
disusun jadi sapu. Ijuaknyo elok ka tali, saga pun banyak kagunonyo.
Buah lamak nirunyo manih. Dimasak jadilah gulo, diparam tuak namonyo,
kok rasan itulah cuko. Sampai-pun ka miang palapahnyo, tapakai karu-ak
api, sabalun datang Kewe jo Ronsul jatuah dakek urang namokan.
Sungguahpun awak urang batuah banso anau indak takabua sifaik sombong
jauah sakali. Tagaknyo manjauah-jauah, indak mamiliah tampek tumbuah,
di bukik, di lurah dalam, di nan lereang atau nan data. Bia di gurun
tanah lakuang inyo basanang hati juo. Daun nyo ndak rampak bana, kok
gugua salero tuo, jatuah baungguak ka rumpunnyo, indak tagaduah
kiri-kanan.
Santano manusia mancontoh anau nak, Pastilah nagari
aman, kampuang santoso, gemah ripah loh jenawi, jaguang maupiah padi
manjadi. Itulah masyarkat nan adil makmur, di bawah ampun ridha Allah.
Mako tacapailah nagari nan BAGHDATUN TAYYIBATUN WARABUN GHAFUR. Sabab
baalah yo baitu nak, satiok urang bapancarian mampunyoi padok
surang-surang tak ado istilah pangangguran. Tatimbun jurang kamiskinan,
hilanglah bingik ke nan kayo, kecemburuan sosial kato rang kini.
Sadonyo berpotensi, sadonyo aktif produktif, nan buto paambuih lasuang,
nan pakak palapeh badia, nan lumpuah panggaro ayam, nan binguang
kasuruah-suruah. Inilah sumber daya manusia modal utama pembangunan
baitu pemimpin mangatokan.
Niro ndak buliah sombong ka dadiah,
kok indaklah karajo sapu batumpuak sarok di halaman. Walau hanyo miang
palapah usah dileceh diremehkan. Sabab dek rabuak kaiduik api sanggup
mambaka rimbo rayo. Mako kalaulah sampai tak paguno nak, ilia santai
mudiak bamain, lah gadang bagelong juo, iduik bagantuang ka ranggaek.
Malulah awak bakeh anau, urang tibo diri awak sampia pulo. inok
manuangkan tu nak kanduang, bao bapikia dalam-dalam.
kaba
baraliah, inyo lai sungguah baraliah sinan juo, dikaji tantang bio-bio.
Nan dikatokan bio-bio nak, bagagang mamanjek samak, biaso tumbuah di
baluka, roman saujuik kacang paga. Buahnyo baduyun-duyun, kulik bakilek
kuniang hameh haluih babulu anak kuciang, itulah miang sabananyo.
Mako
salain banamo bio-bio kacang miang namonyo juo jarang lah urang nan tak
tau. Dek inyo bagagang panjang, bio-bio manjala tanah, supayo tagak bak
urang pulo tapaso malilik batang bagantuang ka rantiang kayu. Banyak
kacang pakaro kacang, kacang miang paliang manggata. Gata dek miang
bio-bio taseso sabatang tubuah, jantuang lah mintak gawik pulo. Baa
bana sakik padiahnyo nak sulik lah Ayah mangatokan, antah kok urang nan
marasai.
Sumpah, kutuak, caci-makian, upek caraco, caruik
bungkang, dibanci salamo hiduik. Jangankan ka mandakek, mandanga namo
sajo lah jajok. Kok kunun maliek ka pamenan. jo api mamunahkannyo nak,
tunggua dikikih dilantiangkan, baitu doso kacang miang.
Nyampang
kok kito manusia mamakai sifaik bio-bio, sakampuang kanai miangnyo
manggata turun-tamurun. Jauahkan laku nan baitu nak, buliah salamaik
hiduik awak. Cubo waang bayangkan, ulah dek asuang jo pitanah, gunjiang
kian kincah kamari, bisa mararak kasiah sayang urang balaki di
sibaknyo. Tibo didagang panggaleh lahabiah di timpo kabakaran, tansano
api nan mamakan tingga juo puntuang baronyo. Taga dek bingik dangki
urang, toke manjadi anak buah. Santano kantua ditimponyo direktur
masuak pinjaro, manajer dipecat tagak, sekretaris tabaok rendong.
Untuak itu Ayah ingekkan, hati-hati dalam bagaua, kini banyak batamu
bio-bio nak, ulek bulu namonyo juo.
Karano bak cando jujua
patuah muluik manih baso katuju, awak talen parlente pulo panampilan
pun mayakinkan. Ado kalonyo potongan dukun paham rasio dalam batin
pandai manakok hati urang. Kadang-kadang bantuak ulama, hadihnyo
balapiah-lapiah, ayatnyo bak ilia-ilia, iko dalih iko ma'ana. Ado juo
rupo sarjana tau jo pasal undang-undang hukum pidana jo perdata. Gelek
narkobanyo baragam, kicu ah jo kecoh nan nyato inyo, manyerak miang
cundang kabaji nan nyo agiah. Pura-pura ibo, kasihan katonyo ingin nak
manolong barisuak urang tatagak gauik gapai sapanjang jalan, baliau
mangekeh di subaliak. Baa bana manusia macam itu nak
Adoh sifaik
nan ka dipakai, yaitu manjauah. ibaraik marambah bio-bio, kok hanyo
dioyak dari bawah atau diruntun diratehi alamaik miangnyo batebaran
badan ang juo nan kagata. Kalau ka tangguang-tangguang masuak sakadar
badebat manumpalak eloklah manyisiah sajo. Sabab dek aluih makan
jarumnyo, rumik mancari jajak masuak. Indak batali ka diri atau
tampuaknyo ka dijinjiang salain dandam parang batin batinju
kasudahannyo. Basuo bak pantun-pantun urang, jam gadang di Bukittinggi
talatak di Pasa Ateh, tukang palindih daulunyo. Haluih karajo urang
kini mangarang bungo jo karateh dek kumbang basosok juo. Nak duo pantun
sairiang, babuah rambai di pungguak, bungo disasok barau-barau, ulah
parangai kayu bungkuak, caia malaleh kuduak kabau. Pahamkan bana tu nak
kanduang, jago diri ang kanai miang, apolai manjadi miang, samo tak
elok kaduonyo.
Adopun paku tamasuak bangso suku rumpuik. Sajak
dulu di ranah minang paku takato jadi sayua sampai kini jadi sayua juo.
Malah ndak sajo di kampuang awak, lapeh ka Jawa, ka Malaysia ka Ambon,
ka Kalimantan, sampai Brunei Darussalam, populer katupek gulai paku,
lontong Padang namonyo sinan. Nan paliang lamak dicampua jariang,
serak-serakan udang bariang, asamnyo, asam balimbiang, bungo sambuang
konconyo bana. Kok nak tau jo lamak paku nak cubo diulang maangek-i,
lah masiak mangkonyo sero. Tapi ado saketek nan maibo, manuruik pituah
angku doktor, paku ndak manganduang gizi, sanasib pulo jo cubadak,
manganyang indak bavitamin. Bialah ka baa pulo lai. Nan nyato itulah
budaya awak, gulai pusako Minangkabau. Samanjak alun barabalun, maso
lauik sacampak jalo, marapi sagadang talua itiak.
Ditalaah
sifaik-sifaik-nyo tu ambiak ka jadi guru. Dari pangalaman ilmu paku ado
bana nan kadi tiru. Yaitu, perjuangan manantang hiduik, "Strange for
life”, kato si bule. Yakin, gigiah, picayo diri tapi jujur. Itu nan
patuik kito contoh. Cubo ang liek, ang pandangi. Indak sajo di tanah
lambuak, di tanah lapang inyo iduik, di salek batu jadi juo. Malah
indak pun di ateh bumi di dahan kayu tumbuah paku, di batang karambia
bisa subur sampai ka pucuak-pucuak atok, paku ko tatap iduik mewah.
Sungguah
manjadi pengembara, hinggoknyo indak manyeso, makannyo mancari surang,
pantang manggaduah urang lain, itu nan patuit ka ditiru, suri tauladan
ka dipakai. Satantang gigiah jo gagah caliaklah parjuangannyo, walau
dihalang, dirintangi, baluka mahambek paneh, angin pun tak dapek lalu
ulah dek angkuah kayu gadang. Inyo mampu batahan iduik di bawah bayang
kesombongan. Baru kapatang kanai sabik, pagi cako di lanyau kabau, atau
diimpok kayu mati, sahinggo punah tingga tunggua, bisuak pagi tuneh
tacogok sa-pakan lah rimbun pulo. Paneh batauik hujan labek patuih
tongga ndak mambaa, diparun alun kaabih, antah kok urek nan tacabuik.
Tapi, salagi rumpun tak binaso nan paku bapantang mati. Sadangkan
maklhuk tumbuhan tu nak, indak baraka, indak baraso, indak pulo punyo
napasu lai gigiah mancari hiduik. Manga kalian kok manganggur, haa.
Banyaklah contoh Ayah liek, taganda di parantauan, ta tumbuak usaho
galeh pondoh poroh pulang ka kampuang. Pangacuik, kok ka gadang, raso
tak mungkin, manga manjadi manusia, pokok tandeh kadai lah lapeh.
Carilah mato lokak lain baako lari dari rantau. Kandas galeh, lompek ka
tukang, ndak lanteh cubo mangantau salek juo ka maojek.
Saindak-indaknyo jadi cingkariak, manguli manjawek upah. Pendeknyo
usaho, tidak satu jalan ke Roma kato rang sinan. Jan ka usah, kalau ba
CV. Duo Jari, maagen manjua ganja, narkoba, manempe jo tante girang,
adaik malarang, undang managah, isuak basinggang di narako. Kok lai
baliak ka kampuang, basawah mambuka ladang, baparak, taranak ayam,
syukur bana turun ka tani. Ha…iko indak sawah tingga, ladang marimbo,
hutan kosong, lahan talantar, inyo sungguah rajin di palanta. Tangah
hari di lapau juo, domino balapia-lapia, gurau jo kincah nan utamo.
Bajago balaruik malam laloknyo siang hari, bak cando musang
kakanyangan. Sahinggo di luluak pangkua balabiah, pinggan katangah
indak cukuik. Pamaleh, kanker jo tumor dalam hiduik nan panyagan,
pambarek tandan, pamalu lambek bana bapisah.
Pantang cilako kami
dulu, bagayuik ka urang gaek, babaliak makan ka pusako. Apo lai
marengek-rengek, pacar den lah gadang juo, kawin ka baa ko den lah
Ayah, itu haram bagi anak Minang. Baitupun taradok palajar, mahasiswa
nan pacah mental, pangaluah panjang, patuik baraja dari paku.
Mantang-mantang anak kuliah, gengsi bana turun ka pasa, namuah manjadi
kutu rumah. Panganggur intelek bahaso trend-nyo, rumus nan dipakai-nyo.
Tujuan sikola jadi pegawai, cari karajo ilia mudiak, masuak kantua
kalua kantua, lamar kian kamari, mohon kamari. Sahinggo lah tipih tapak
sipatu, tabuak sarawa, tenteang ikua, batarimo ka indak juo. Tidak ada
lowongan atau tunggu saja panggilan, baitu jawab pesonalianyo. Mako dek
bosan gilo mananti umua samakin gaek juo. Kasudahannyo, baputuih aso,
tibo depres, frustasi, mamanuang, kadang-kadang lah galak surang.
Dicarak lai isi kaleang baigon, babuih muncuang dalam kamar. Cengeng.
jan disabuik anak Minang.
Mako dari itu nak, karano waang lah
SMA nan Insya Allah tanago Ayah kuek juo, talakik manyambuang ka
fakultas, kini-kini Ayah pasankan nyampang kok jadi mahasiswa,
sampai-tak sampai di wisuda, jaan pasang jarek samato jadi pagawai di
kantua-kantua. Karano pitih tiok mangarik, sogok-manyogok lah biaso
atau dek sabab karano lain indak manabuak cito-cito. Mako, bukak-lah
usao surang, bewiraswasta, bahaso kalian. Jaan tagoda pamong jo
pagawai, kok indak di kantua indak ka makan, badasi juo ndaknyo, musti
sanggup mandiri, bedikari. Ingek kato Bung Karno "Kesempatan itu bukan
ditunggu tapi diciptakan”. Kalau hanya hiduik manunggu, samo awak jo
lawah-lawah, sifaik pasif tu mah namonyo. Sadangkan awak harus agresif,
progresif dan dinamis. Baitu karakter urang Minang, watak pusako dari
dulu, kini kalian mawarisi. Adopun nan ka di pantang ka dihindari, laku
parangai dek binalu, sifaik cilako dibaoknyo. Takalo bamulo, inggok
manempe di kulik dahan, duduak di ujuang-ujuang rantiang. Eloklah baso
batang limau, urang bataduah di baok naiak, dijamu dibari makan,
tamalam diagiah lapiak.
Dek lamo lambek manompang mulai bapucuak
salai daun, kian hari batambah rimbun, urek manjala-jala juo kini
malilik mangulampai. Akia kato sudahan kalam, nyo barantiang badahan
rampak, badaun babungo kambang, batang gampa urek mancakam, kalahlah
nan asa dek nan tibo. Kini limau tingga jo namo, ujudnyo nyato lah
binalu, sumpah bagumam batangguangkan. Jauahkan sifaik nan baitu nak,
gadanglah doso mudaratnyo.
Tahu-tahu iduik manompang, awak
buliah urang tak rugi, usah kalamak dek awak surang, cadiak buruak tu
mah namonyo. Licik, kato urang subarang, diagiah hati, bakandak
jantuang, nan bak Balando mintak tanah. Buruak laku, jaek parangai, aka
ciluah busuak pangana, niaik tak lain maniayo. Banasehat para pujangga,
Jangan ciptakan kebahagiaan di atas penderitaan orang lain atau bahaso
populer Minangkabau "Lamak dek awak katuju dek urang”.
Kok raso
dibaok naiak, pareso dibaok turun itulah timbangan rang babudi. Santano
budi nan lah pupuah, nak alam sampik langkah tatumbuak. Sulik
batenggang bakalaka, badan disisiah urang banyak. Dangalah pantun urang
dulu: Dek ribuik rabahlan padi, dicupak datuak Tumangguang, kalau iduik
indak babudi, duduak tagak kumari cangguang. Babelok babilin-bilin, di
cako padi ka tabiak, dek elok urang tak ingin, dek baso urang
manggarik. Kok tumbuah ba induak samang, tenggang amanah tabinaso,
pitaruah dipaliaro, martabat dijunjuang tinggi, caliakkan raso budi
baiak. Ijan samantang urang lah picayo, awak kuli disangko toke, baa
kalatiak ujuang jari, angek lah tagah dari cangkia. Nyampang anak iduik
di rantau agak-agak di kampuang urang, bumi dipijak usah lambang, lauik
ditampuah jan bariak, manyauak indak mangaruahi. Turuik-kan adaik caro
sinan, isi cupaknyo nan tatagak, tiru ragian nan takambang. Kok bakato
di bawah-bawah, usah pangieh jo panggisia, kecek maikua itiak jantan.
Lah nyato si pontong tak bajari, cincin ameh baparagokan.
Urang
lah mati indak makan, rimah disapu ka ilaman, pantangkan bana tu nak
kanduang. Mambunyikan tipi jo radio, usah sahabiah-habiah puta,
tenggang subalah-manyubalah. Mungkin anaknyo baru lalok, tagaduah urang
sadang damam, pikiran samak-samak ibo. Samantang awak naiak honda,
kanalah urang jalan kaki, kanai potong indak mambaa, nak nan bedo
kabuik di balakang, bunyi knalpotnyo nan manyeso. Kasimpulannyo, walau
binalu nan tatuduah ambiak ibaraik jo itibar usah manari di ateh
bangkai, Ayah tak suko tantang itu.
Oi... nak kanduang badan dek
Ayah, lah panjang Ayah batutua, bajelo kisah tafsiran, mangaji rasio
alam. Tapi baa awal kato bamulai, Ayah bukanlah cadiak pandai, buto do
dalam pangatahuan, rabun di tantang pangalaman. Mako, ibaraik si buto
dapek gajah. Nan taresek baru ikuanyo, alunlah tubuah sabatangnyo. Kok
lai namuah mambaco, nak manyimak mamparatikan, di alam kuliliang kito
nagko batabua suri tauladan, banyaklah contoh jo ibaraik. Jo kaharibaan
bisa disauak, paham di batin manampuangkan, sinan basuo lubuak ilmu aia
janiah, sayak nan landai tampek baranang aka budi. Dek sabab karano
itu, rajin-rajin anak baguru, maliek bayang nan tasirek.
Cubolah
jawab tako-taki, kiat isyarat dari alam dan itu anjuran dalam syarak tu
nak. Tuhan bana nan manyuruahkan, batanyo Allah jo firman-Nyo: Apakah
kamu tidak memperhatikan betapa bumi dihamparkan dan langit di
sungkupkan, apakah kamu tidak memperhatikan pergantian siang dengan
malam, apakah kamu tidak memperhatikan keberadaan binatang unta dan
lain sebagainya .
Malah tanyo baruntun dari Tuhan kapado kito
manusia : AFALA TUBBSIRUN, AFALA TA'KILUN, AFALA TA'LAMUN AFLAA
TATTAFAKKARUN YA ULIL ALBAB Satiok tanyo bakandak jawab, nak padulah
pulo tanyo Allah. Hampia sajam Ayah basurah, kini dihimpun ciek-ciek,
diambiak pati santannyo. Dari sapanjang tutua tadi tigo sajo isi
pidoman, yaitu hubungan diri samo diri, hubungan diri jo manusia,
hubungan diri dengan Allah. Mari disabuik satu-satu. Adopun hubungan
diri jo diri indaklah lain mukasuiknyo mambantuak watak jo karakter
dalam mancari kepribadian, adolah limo rasionyo, nak
Nan
partamo, tujuan hiduik, motivasi jo nawaitu. Dari mano datangnyo awak,
sadang di mano kito kini, kamano arah ka dituju. Batanyo ka diri,
untuak apo waang ko iduik? Ka manga datang ka dunia-ko? Kok indak tau
jawabannyo, Tuhan manolong manjawabkan. WAMA AKHLAKTUL JINNI WAL INSA
ILLA LIYAK BUDUNI. Tidaklah aku jadikan jin dan manusia kato Allah,
kecuali untuak mengabdi kepada-Ku saja. Untuak itu Rasulullah pun
batitah, iduiklah sasuko hati, tapi ingek salamo iduik musti ka mati,
karajokan apo nan taragak, tapi ingek satiok karajo akan ditanyo,
cintoilah apo nan dihati, tapi ingek satiok pertemuan ado perpisahan,
itu nan partamo.
Nan kaduo, bapandirian taguah, berprinsip nan
jaleh istiqamah yakin ke diri. Arek-arek kalau bapacik, taguah-taguah
bakeh ka tagak. Usah baganggam-ganggam baro, raso kahangek dilapehkan.
Kalaulah tagak di nan bana, ijan ragu manantang bandiang. Nyampang nan
hak dirabuik, rampeh, martabat dilanyau urang, hargo diri sangaik
tinggi sabab nan Maha Tinggi nan punyo, pantangkan mundur satapak
Yuang, haram bumi bakeh Ang lari. Mati hanyo sakali, kalau ndak aja
bapantang mati, busuangkan dado waang buyuang, tunjuakkan baso anak
rang Minang Syahid membela kebenaran dan mangalah lah jo nan salah.
Nan
katigo, jujur jo amanah. Di dalam hati manusia ado zat nan paliang
adil, itulah inyo kalbu kato rang siak, nurani kecek rang pandai, raso
pareso keceknyo adaik. Musuahnyo, iyolah napasu, sadangkan akal kumari
masuak. Mako satiok kakok ka diawai, tanyolah dulu nan di dalam, lai
kok izin hati nurani. Biasonyo pikia sakali, mananglah nafsu, akal
mandorong jo usaho, badan mambantu jo karajo. Tapi baoklah maranuang
dalam-dalam, duo tigo ulang bapikia. Kalbu nan suci akan manang,
picayolah. Kompasnyo indak jauah-jauah, yaitu hukum cacak jangek.
Piciaklah diri awak dulu, sakik dek awak, sakik dek urang.
Nah,
nan kaampek, dinamis, agresif, dan progresif ligat kato rang medan,
lasak kato rang Minang. Capek kaki ringan tangan, jan gengsi pamalu co
kukang, Usah layua pandingin darah, talampau banyak agak-agak, suko
mananti garak Allah. Kalau cameh jo gamang lah dahulu, ragu jo bimbang,
takuik kanai alamaik karajo tak manjadi. Tapi kok lah habih tenggang jo
kalaka nan di juluak ndak nyo lareh, nan dijapuik ndak kunjuang tibo,
baru tawaqal pado Allah, takdir tu mah namonyo. Hadapilah dunia jo
senyum sanang hati, damaikan sajo hati waang nak, baitu kato ahli fikir.
Nan
tarakhir, nan kalimo. Yaitu, basifat saba jo rillah. Nan Ayah mukasuik
dengan saba, bukan mambatu muko tembok, kanai lampang pipi nan suok,
diagiahkan pulo pipi kida, bukan baitu. Tapi, indak cameh wakatu susah,
indak takabua di nan lai. Hindakan tamak jo lobo padokan apo nan ado,
syukuri barian Allah. Nan manjadi sifat dari napasu, adolah salalu
maraso kurang taruih, ha . . .
Adopun sifaik dek manusia nak,
ingin dipuji, dikagumi, diumbuak, disanjuang-sanjuang, bataruih-tarang
nyo nan sagan. Siapopun ingin panjang umua, tapi takuik manjadi tuo.
Mako sananglah bana dihatinyo, dikatokan baliau awet mudo, umua gaek,
kaniang bakilek, taimpik galombang anak bujang, ha . . . . Pujilah nan
disayanginyo, anaknyo nan kamek, lincah, galehnyo nan tagak tali, tapi
ijan dipuji inyo rancak, balapia tinju dihiduang ang. Agak-agak
maanjuang urang nak, usah malimbak, malabiahkan, overdosis ibaraik
ubek. Bisa malonjak anak bayi, babaliak arah panabangan, nak tuah dapek
cilako. Sasudah itu suko manolong, malang mujua, sakik jo sanang, indak
kalapeh dari tanggo, kini urang bisuak kok awak. Bakato Buya Hamka :
Jangan tetawakan orang jatuh, tapi bersyukurlah kalau anda tidak jatuh,
dan sebaik-baik pekerjaan adalah menolong orang dalam jatuh.
Kok sanang jalang-manjalang, kok sakik silau-manyilau, kok mati janguak-manjanguak.
Banyak
caro manolong urang, tolong jo pitih jo harato, tolong jo jariah jo
tanago, saindak-indaknyo tolong tolong jo aka pikiran, jo do'a jadi
juo. Sauleh rimah dalam litak labiah lah gadang manfaatnyo dari
sakancah nasi, katiko kanyang.
Nan katuju dek Rasulullah, pamaaf
indak pandandam. sampilik mambari maaf, pamaha jo karilahan, itulah
urang rendah budi. Mambayang ka paroman-nyo, muko karuah, kaniang
bakaruik, hati kasek, bantuaknyo sanga, lah pupuih Nur-Hidayah.
Sadangkan Adam lai nyo khilaf, talampau pantang makan khuldi, Tuhan
mambari kaampunan, kok kunun-lah kito makhluk. Manuruik dalih biasonyo,
nak apobilo urang pabaso tando ceke, apobilo pacimburuan tandonyo
jahek, urang pasumpah tando ciluah, pandandam tando takabua, setan
basarang di hatinyo. Awak barasiah tak badoso, urang lah salah
kasadonyo, namuah batahun ndak manyapo, jo dunsanak bakarek rotan.
Baparingek Nabi jo hadis-nyo, duo nan ka diingek, duo pulo nan ka
dilupokan.
Nan kadiingek, salah awak ka urang lain, jaso urang
ka diri awak. Dan nan ka dilupokan, jaso awak ka urang lain, salah
urang ka diri awak. Nyampang sunsang tabaliak pasang nak, cabiak-cabiak
silaturrahim, caia ukhwah islamiah, sinan ka turun murka Allah.
Kini
nan kalimo, nan kalimo yaitu panyuko, barasiah hati, kok urang mandapek
rahmat sato basyukur, bagumbira, nyampang kok bala manimponyo,
prihatinlah di nasib kawan. Usah sabaliaknyo nak, manampak kawan
barasaki, awaklah masam kurang bunyi, hatipun paneh manggalagak,
mancaliak kadai urang kayun, dek awak susuik jua-bali. Ayam batino nan
batalua, ikuanyo padiah. Urang payah dek mandaki hangoknyo sasak dahulu
Jauahkan sifaik nan baitu nak.
Baitupun usah mamatahkan kecek
urang, suko maudi, marandahkan, manunggu utang di nan rami mamasang
titihan barakuak.indak saide sapandapek, balain tapi katagokkan, itu
biaso dalam rapek. Tapi agak-agak kalau badebat, iyokan dek urang nan
tasampai, lalukan dek awak jo daliahnyo, indak bakasan sambuang pasak.
Manyubarang
di aia dareh adolah bana rasionyo. Ambiak ancang agak kahulu, turuikkan
hiliran aia, manyerong ansua ka mudik, malereng geser haluan, biduak ka
sampai di subarang. Usah disongsong aruih sungai, karam di riam,
diputanyo hanyuik kok indak bamuaro. Manyanangkan hati urang itulah
resep pergaulan indak karasan salamonyo, picayolah.
Adapun
hubungan timba baliak antaro makhluk dengan Khalik ibaraik ikan dengan
aia. Kok nyampang ikan tapisah, carai talantiang dari aia, alamaik
hiduik ka sansaro, tak kama manggapai lai. Tapi sabaliaknyo nak, aia
indak manganduang ikan, haram kok inyo ka tagamang, samiang alun ka ta
cameh. Baitulah pulo dengan Tuhan, walau manusia kapia sadonyo, langik
engkar, bumi durako, indak ka sumbiang martabat-Nyo, zat Allah tatap
mulia. Dek sabab karano itu nak, ijan manjauah dari Allah. Hubuangkan
diri jo nan satu. Salamo jantuang badanyuik, salagi angok turun-naiak,
Tuhan nan ambek dilengahkan. Kalau diri sudah manyatu, dakek nan tidak
baantaro, jauah nan tidak bajarakan, sinan hidayah turunnyo.
Sahamba-hamba tabu nak, limo kali dalam sahari tamui Tuhan jo talipon,
mangecek langsuang samo surang. Mintaklah apo ka di mintak, kadukan
nasib parasaian, tangih jo ratok ka bapujuak, tagamang lai ka bajawek
Rahman jo Rahim salamonyo. Adopun kok Ang nak tau satantang nomor
talipon-Nyo, hanyo sabanyak limo angko. Yaitu, 24434. duo rakaat
shalat subuah, ampek rakaat waktu luhua, ampek pulo dimasuak asar, tigo
rakataan di mugarib, ditambah ampek shalat isya. Aratinyo, sumbayang
nak, sumbayang, sumbayang, sumbayang, usah ditinggakan.
Manuruik
sifaik jo janji-janji-Nyo Allah itu Maha Pengampun, murah maaf, maha jo
dandam. Tapi ado duo nan tak bahampunan, partamo murtad, kaduo syirik.
Nan dimukasuik dengan murtad nyato-nyato mamutuih tali, maurak buhua
gagang iman, kato jo ruek mambulakang,. Sawajah tantang pado syirik,
dalam nan inyo baindakkan, hati nan ragu, ragu bimbang. Dilaia lai
maangguak, di dalam batin manggeleng. Tauhid saparo sudah, mancari
Tuhan salain Allah. Kok itu sfat nan bapakai, berang Allah sampai ka
gunjai tungku jahannam, hari isuak. Jangankan pado Tuhan Allah,
manusiapun lai pandai berang. Kok ati bini alah manulak, tubuahnyo lah
mambulakang, tandonyo indak nio awak, caraikan istri sinan juo. Atau di
dalam inyo basuami, mancari pulo laki lain, wajib ditalak salamonyo.
Mamakai istri nan baitu gayuik hukumnyo dalam Syarak, tacacek bana di
nagari, layua talingo kecek urang.
Mako kini Ayah ingekkan,
hati-hati manjago iman. Taguah-taguah paciak tauhid, usah sumbiang,
usahlah cakak. Kok bulek indak basagi, picaknyo indak basuduik,
runciangpun indak bajupang. IHDINASHIRTHAL MUSTAQIIM Walau baalah badai
mahampeh, lauik gilo tapan mangamuak, kamudi usah dilapehkan. Hanyo
Allah tampek balinduang nak IYYA KAN'AK BUDU WA IYYA KANASTA'IN, bukan
dukun, bukanlah datu, bukanlah pulo tukang tanuang atau mamintak bakeh
kuburan, kok kunun ka setan jo ubillih, hanyolah kapado Allah kito
manyambah kapado-Nyo pulo mintak pertolongan.
Nah... itulah nak,
itulah pitaruah Ayah. Kok nasehat ko lah namonyo, kok pituah ka Ang
katokan. Nan nyato utang ka anak lah taansua. Lain hari Ayah lansaikan.
A . . . baa Ang kini, karano hari lah laruik malam, badan latiah, mato
takantuak, kito baganjua lalok dulu. Insya Allah bisuak kok lai iduik
juo, disambuang guliang, ditamatkan surah. INSYA ALLAH.. (Sumber Data :
ranah-minang.com)
|
Category: MINANGKABAU | Added by: bidkeu
|
Views: 647 | Downloads: 0
| Rating: 0.0/0 |
|  |
 | |  |
|
|